با این که تفکر در مورد فرصت های از دست رفته می تواند در آرامش هم انجام شود. با این حال، گاهی به قدری حجم غم و خشم زیاد می شود، به حدی فضای فضای ذهن را پر می کند که نمی توان از این مسائل خود را دور داشت. قدم زدن های پی در پی در درون اتاق باعث می شود به مرور زمان از فضای اتاق نیز نفرت پیدا کنید. زیرا  چنین فضایی، وقتی با فکر عقب افتادن از برنامه های زندگی همراه می شود، می تواند  بسیار ناامید کننده باشد. فضای خانه را برای خود، کوچک تصور می کنید  و دیگر نمی توانید از فاصله افتادن بین شما و افرادی که زمان هم  سطح شما بوده اند، به راحتی عبور کنید. این مساله باعث می شود تا تمرکز خود را از دست بدهید از طرفی قطعیت در همه تصمیم های شما از میان می رود و نمی توانید به مرور زمان، تردید را از خود دور کنید. در این میان، حضور یک بد زبان نیز کافی است تا دیگر حوصله شما کامل سر برود.