حالات عشق، برای آدمی و تلاش هایش برای رسیدن به معشوق، می تواند پر از رنج باشد. با این حال، تلاشی که در تحمل رنج های عشق انجام می شود، می تواند منجر به تمرکز بیشتر در مراحل بعدی زندگی شود. یعنی دانستن در مورد مراحل عشق و تحمل رنج حالات عاشقانه، مانند دوری و غمناک بودن در بعضی از ساعات روز، باعث می شود تا فرد در زندگی شخصی خود، به تامل بپردازد و بتواند روی برنامه ریزی آینده نیز تامل کند. او می تواند برای بسیاری از چیزها که باعث عدم تفکر کافی بوده است و موجب دوری شده است، دلایل خوبی بیابد. نبودن چنین افکاری در زندگی، باعث می شود که فرد به مرور در زندگی خود، دچار بی معنایی و پوچی شود. یعنی فرد نمی داند که معنای عشق چیست. یا نمی تواند برای آینده خود به نوعی برنامه ریزی کند که نبودن امکانات، او را دچار دوری نکند.