من از میان شعر ها به این جا رسیده ام…از میان حکمت های گنجانده شده میان بیت ها…من حرف دقیق روزگار را این طور می فهمم که کمی شتابزده ایم بعضی از ما، من از جایی دور نیامدم…من تمایلات خاص خود را در دفترچه خاطرات خود می نویسم. دل آدم ملتهب می شود وقتی به ذات و مفهوم تجربه برخورد می کنیم. لذت می بریم از تجربه ای که خوشی دیگران هم همراه آن باشد. من از پیشامد ها گذشتم و حالا دیگر برای خود و ذهن خود به نوعی گسست اعتقاد دارم. گذشته آن قدر هم تاریک نیست بلکه به اراده هنوز هم اعتقاد داشته باشیم.