حسابداران برای تشخیص دارایی های موجود در تزارنامه، چه دارایی مشهود و چه دارایی نامشهود، از دو آزمون استفاده می کنند. نخست این که هر دارایی باید ارزشی آنی برای شرکت داشته باشد و دوم این که ارزش مذکور باید با دقت قابل قبولی کمّی شود.