رودی در میان این بیابان جاری است. رودی که دانستن کنار آن لذت بخش است. رودی که به ناگهان از پشت سنگی آغاز می شود. و بعد می رود به لحظه های خشک بعدی صحرا. بیابان برای مساحتی خالی است. فقط همین چشمه است که نمایان است. چشمه ای که سیراب می کند. تو را از دانستن. لحظه های داغ بیابان، التهاب را به همراه می آورد. از دور سراب اسبی را می بینیم…