شعری از مصر باستان

شعری از باستان

…………………….

قصر دلبر من را دو دروازه است

و همواره باز.

اکنون که می خروشد از خشم

آرزو می کنم  دروازه بانش بودم

و تازیانه زبانش بر من فرو می آمد.

فقط بدینگونه می توان صدایش را از اندرون شنید

مانند کودکی شیطان که پنهانی

و با ترس و لرز سر می کش از دیوار

 

پاوند، ازرا. استاک، نوئل. فولر، هیوز.(۱۳۸۳).  عاشقانه های مصر باستان، نخستین مجموعه شعر غنایی جهان. ترجمه عباس صفاری. انتشارات مروارید. ص ۶۲

پاسخی بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *