شعری از هرمان هسه: خانه ها به وقت غروب

انبوه خاموش(silent) خانه های سرخ فام

فروغ طلایی کجتاب دیر هنگام(lately)

شب جشن، شکوفان

در رنگ های تند و فاخر

 

هر یک مهربان تکیه داده به دیگری

کنار هم نشسته اند در نشیب

ساده و قدیمی و قشنگ

چون ترانه ای که هیچ کس

نمی آموزد و همگان اش می دانند

 

ویرانه ها، گچ بری ها، شیروانی بام ها

فقر و فخر، بلا و نیکبختی

گرمای سوزانشان را

آرام باز می تابند بر روز

هسه، هرمان. (۱۳۸۲). از عشق و جدایی. گردآوری و ترجمه علی عبداللهی. ص۱۹۰