فوکویاما هم به پتانسیل مضر سرمایه ی اجتماعی اشاره کرده است با این که او در مطالعه اصلی خود درباره اقتصاد معتمدانه بر این باور بود که سرمایه  ی اجتماعی نه تنها یک خیر عمومی برای اقتصاد بلکه همچنین آن خیری عمومی برای کل جامعه است. هرچند که بعدا به نواقص این رویکرد پی برد. او خاطر نشان می سازد که بهره وری افراد با نفوذ خودمحور، گروه های نفرت یا بوروکراسی های درون خانوادگی ، دستیابی بیشتری به انباشت های سرمایه اجتماعی دارند. با این که او نمونه هایی از پی آمد های منفی سرمایه فیزیکی(اسلحه ها) و سرمایه انسانی(شکنجه) را هم طرح می نماید اما نتیجه گیری می کند که احتمال تولید اثرات منفی توسط سرمایه اجتماعی بیش از دو شکل دیگر سرمایه است و دلیل اصلی آن هم این است که اغلب همبستگی گروهی در اجتماعات انسانی به قیمت خصومت علیه اعضای برون گروهی ایجاد می شود. اعتماد نقش مهمی را در مفهوم فوکویاما از سرمایه اجتماعی بازی می کند و او نتایج منفی سرمایه اجتماعی را با استفاده از ایده شعاع اعتماد تشرح می نماید. هرچه شعاع اعتماد محدود به اعضای خود گروه باشد، احتمال بروز اثرات منفی بیشتر می  شود.

فیلد، جان.(۱۳۸۸).سرمایه اجتماعی. ترجمه غلامرضا غفاری، حسین رمضانی. نشر کویر. صص ۱۲۲-۱۲۳