برای هر فرد، ابتدای یک دامنه دار، باید با تفکر و تامل درباره مفهوم “ماندن” همراه باشد. این که ایده های تازه را نمی شناسیم و سریع از روی آنها رد می شود، مساله ای است که می تواند بحث شود، با این حال، هر کار دامنه دار، نیاز به این دارد که یادآوری کنیم که “مفهوم ماندن” را به خوبی می شناسیم و این یعنی ادامه کار و همه چیز هم در طی مدت طولانی ادامه می یابد، ماندن همیشه بیشتر با تعداد زیاد در ذهن ما مانده است و بعضی هم هستند که حال و هوایش را دارند که با ما همراه باشند و حوصله کار در “تعداد زیاد” را داشته باشند. به شرطی که باعث نشویم دیگرانی که به ” انجام کار به “تعداد خیلی زیاد”معتقد نیستند  دچار دردسر های ما شوند. با این حال می توان گفت که تعداد زیاد برای بعضی می تواند مفهومی باشد که به چاره ای منتهی شود و ان وقت است که به نظر می رسد که در ابتدای “یک کار دامنه دار” می باشِم.

بیانی از دکارت :

من در باره خود هرگز گمان نبرده ام که ذهنم از هیچ چیز درست تر از اذهان عامه باشد، بلکه غالبا آرزومند شده ام که کاش مانند بعضی کسان فکرم تند یا خیالم واضح و روشن یا حافظه ام وسیع و حاضر می بود و جز این صفات چیزی نمی دانم که برای کمال ذهن به کار باشد. (فروغی، جلد اول، ۱۳۴۴ص ۱۸۰)

 

 

تاملات دکارتی از هوسرل یکی از سرآغاز های پدیدارشناسی جدید است.  دیدگاه هوسرل در مورد روش کارتزین و اعتقاد عمیق وی به این روش، به طور قطعی، در بازدید وی از پاریس ۱۹۲۹ شکل گرفت. خاص بودن این بازدید باز می گردد به این که آکادمی فرانسه (Académie Française ) ، دو سخنرانی برای هوسرل را روی موضوع پدیدارشناسی برگزار کرد. البته این رویداد، بس خاص بود و سرآغاز قول و وفای اندیشمندان برجسته دیگر به شهرت بین المللی و در حال رشد هوسرل به حساب می آمد. سخنرانی های هوسرل، در آمفی تئاتر دکارت سوربن برگزار شدند. در این سخنرانی ها، سفیر آلمان نیز شرکت داشت، همچنین امانویل لویناس نیز که در آن روزگار، بسیار جوان بود، حضور پیدا کرد. امانوئل لویناس، بعدا تبدیل به یک چهره پیشرو در میان نسل بعدی پدیدارشناسان شد. امانوئل لویناس، حاشیه نویسی برجسته بر اندیشه هوسرل شد. نظر به گذشته، می توان دریافت که این اپیزود می تواند به عنوان نقطه ای مهم و نافذ سنت فلسفه آلمانی روی سنت فلسفه فرانسوی دیده شود. وقتی به محتوای فلسفی این سخنرانی های هوسرل در پاریس پرداخته می شود، دریافته می شود که جهت نفود فلسفه هوسرل، به طور قطع به سمت {تاثیر روی} فلسفه فرانسوی می رود. (وین، ۲۰۰۸)

منبع:

Michael Martin, Wayne  (2008) Descartes and the Phenomenological Tradition. University of Essex Pp 1-17

فروغی، محمد علی(۱۳۴۴). سیر حکمت در اروپا، انتشارات زوار