در آثار فوکو، پنداشت بدن در حکم یکی از مولفه های اصلی عملکرد روابط قدرت، جایگاه برجسته ای دارد. در تحلیل تبار شناختی است که بدن به عنوان ابژه ی معرفت و هدف اعمال قدرت مکشوف می گردد. معلوم می شود که بدن در عرصه ای سیاسی جای دارد و انباشته از روابط قدرت است که آن را رام و مولد ، و بنابراین، به لحاظ سیاسی و اقتصادی مفید و سودآور می کنند. این تسخیر بدن و نیروهای آن از رهگذر فن آوری سیاسی مقدور می شود، این فن آوری سیاسی مقوم
دانشی از بدن است که دقیقا دانش عملکرد بدن نیست، و {مقوم} چیرگی و سلطه ای بر نیروهای بدن {است} که چیزی بیش از توانایی غلبه بر آن است.(اسمارت، ۱۳۸۵، ص ۹۹)
بر همين اساس فوكو نسبت بدن سوژه و قدرت را مورد مطالعه قرار مي دهد. فوكو در كتاب مراقبه و تنبيه نشان ميدهد كه چگونه تكنولوژي هاي قدرت با ابزار و بردارهاي با توصيف روشهاي، خاص، بدن سوژه ها را شكل مي دهند. فوكو با توصیف روش های مختلف تاريخي مرتبط با آموزش بدن، نظارت سوژه بر بدن خود را نشان مي دهد. وي مدلل مي سازد در عصر مدرن بدنها نه تنها از خودبيگانه ميشوند بلكه تحت انضباط ناشي از تنبيه قدرت سياسي و نظارت مستمر قرار دارد.(توانا، علیپور، ۱۳۹۴)
اسمارت بری. (۱۳۸۵).میشل فوکو. ترجمه لیلا جوافشانی، حسن چاوشیان. نشر اختران.
توانا محمد علي، محمود علي پور (۱۳۹۴). بدن، سوژه و تكنولوژي هاي خود: درس هايي از راه حل فوكويي براي جامعه امروز. مجله غربشناسي بنيادي پژوهشگاه علوم انساني و مطالعات فرهنگي۲۳ – ۱ ، سال ششم، شمارة دوم، پاييز و زمستان