شعر ریشه از روساریو کاستیانوس

بر جنازه زنی رشد می کنم

ریشه هایم بر استخوان های او می پیچید

از قلب منقلب او

ساقه ای جوانه می زند

سفت و خدنگ

از وجود کودکی

که پیش از خرمن از رَحِم بریده اند

سر بر می آورم

بی ترحم، چون سنگ روی گور

با اندو فرسته مرگ

که چهره ی بی اشک را در کف دست پنهان می کند.

روساریو کاستیانوس(مکزیک)

Rosario Castellanos(1925-1974)

نرودا، پابلو و دیگران(۱۳۸۷). بدون هماهنگی شعر نگویید، شعر آمریکای لاتین. ترجمه اسد الله امرایی. نشر گل آذین.

ص ۸۸)