تاریخ اندلس: عبدالرحمن بن الحکم

چون حکم بمرد عبدالرحمن پسر بزرگش که ولی عهد او بود به جایش نشست. وی به هنگامی که پدر بیمار بود به نیابت او فرمان می راند. یک روز پس از مرگ پدر یعنی در روز بیست و هفتم ذوالحجه  سال ۲۰۶ هجری قمری مصادف با ماه مه سال ۸۲۲ میلادی با او بیعت شد. این بیعت در قصر حاجب عبدالکریم انجام پذیرفت. چون به تخت ملک بر آمد سی و یک سال از عمرش گذشته بود. عبدالرحمن  در سال ۱۷۶ هجری قمری /۷۹۲ میلادی در طلیطله متولد شد. مادرش کنیز ام ولد بود موسوم به حلاوه.  عبدالرحمن  محبوبترین فرزندان حکم  در نزد او بود. حکم به تربیت او همت گذاشت و به دانش و فرهنگ او اهتمام خاص داشت. عبدالرحمن از همان دوران جوانی به ادب و حکمت و درس حدیث و فقه مشتاق بود و ذهنی تیز و روشن داشت. علاوه بر این ها امیری با کفایت بود و از امور جنگ و اداره مملکت آگاه و برای مناصب مملکتی بهترین مردان را بر می گزیند. از این رو همواره برگزیده ترین رجال دولتی و وزرا و سرداران و قضات گرد او بودند.

در قرطبه(کوردوبا) چند روز پس از جلوس عبدالرحمن حادثه ای رخ داد: باز هم یک قیام مردمی از نوع قیام ربض. جریان چنان بود که جماعتی از اهل ذمه  و غیر ایشان از البیره {۱} بیامدند و طلب می کردند که باژ و ساوی(خراج) را که ربیع اسقف بر انها مقرر کرده بخشوده شود. بسیاری از مسیحیان قرطبه(کوردوبا) نیز به آنان پیوستند  و با هیاهوی بسیار راهی قصر شدند. عبدالرحمان نیرویی از غلامان را فرستاد تا آنان  را آرام کند، ولی مردم با غلامان به زد و خورد پرداختند. در این هنگام عبدالرحمان فوجی از لشکر را فرستاد. اینان حمله کردند و خلق بسیاری را کشتند و باقی به اطراف فرار کردند. این واقعه در محرم سال ۲۰۷ هجری اتفاق افتاد.

منبع:

عنان، محمد عبدالله (۱۳۸۰) تاریخ دولت اسلامی در اندلس . ترجمه عبدالمحمد آیتی. نشر کیهان. جلد اول. صص ۲۷۲-۲۷۳

عکس: درهم دوره عبدالرحمن بن حکم (ویکیپدیا)

{۱} البیرة. [ اِ رَ ] (اِخ ) و آنرا بلبیره و لبیرة نیز گویند. شهری است بزرگ به اندلس بین آن و قرطبةنود میل است و سرزمین آن نهرها و درختان فراوان دارد…. جمعی از علما بدین ناحیت منسوبند. (از معجم البلدان ). نامی است که در دوره حکومت اسلامی به خطه  طاغرنه واقع در جنوب اندلس داده اند و مرکز آن را رومیان ایلبیریس میگفتند که عبارت از شهر قدیمی «البیره » است سپس این شهر رو به ویرانی گذارد، و غرناطه را مرکز قرار دادند و اسم قدیم را در این خطه محفوظ داشتند. (لغتنامه دهخدا)

پاسخی بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *