آشوب شمال در جبال جنوبی هم اثر گذاشت و جوانه های فتنه بزودی رشد کرد و آرامش اندلس و تخت حکومت اموی را به خطر می افگند. در کوهستان بیشتر میان رنده و مالقه، عمر بن  حفصون بزرگترین شورشگران اندلس قیام کرد. عمر از همه کار دیده تر  و در نتیجه خطرناکتر  بود. سلسله کوه هایی که میان رنده  و مالقه قراردادر. همواهر پناهگاه اشقیا و متمردان بود. عمر بن حفصون  فرزند یک خانواده  از مولدین بود که نژاد گوتی داشتند.  در روایات اندلسی  در نسب نامه  او آمده است که جدش که به هنگام فتح اندلس زنده  بود الفونسوی کشیش بود و جد چهارمش جعفر نخستین کسی از ان خاندان بود که اسلام آورد و خانواده ایشان  در تاکرونا از اعمال رنده زیستن گرفت. پدرش حفصون  مردی توانگر و شریف بود، ولی عمر خود فاسد و بدخوی بود و به مال و جان  مردم تعرض می کرد. دیری نکشید که از خاندان  خود جدا شد و از پی هواها و گمراهی های خود رفت. گروهی از اهل فساد و گمراهی گردش جمع شدند و در مکانی منیع از کوه بیشتر در شمال شرقی جبال رنده موضع گرفتند. این واقعه در سال ۲۶۷ هجری قمری/ ۸۸۰ میلادی اتفاق افتاد. ابن حیان مورخ اندلس به هنگام ذکر شورشگران، ابن حفصون را در این عبارت جامع وصف می کند: “امام  و پیشوای ایشان عمر بن خفصون بود مردی که در باطل از همه بلند آوازه تر  بود و در خلاف از همه اگاه تر و از همه خود کامه تر  و حیله گر تر و نیرومند تر. “

عنان، محمد عبدالله (۱۳۸۰) تاریخ دولت اسلامی در اندلس . ترجمه عبدالمحمد آیتی. نشر کیهان. جلد اول.   ص ۳۳۱

{!} مالقه: مالاگای اسپانیا